Ergo: es desirabile le introduction de un lingua auxiliar international. 

Latino e linguas national es troppo difficile pro servir satisfactorimente como medios de
 communication inter le "homines in le strata". Recommendar le uso de iste idiomas o de
  un tal idioma non serea un solution democratic. 

Le elevation a un position monopolisate de un lingua national in preferentia a omne alteres
 significarea un privilegio enorme (con consequentias cultural e economic) pro le nation cuje
 idioma es eligite. Isto non serea acceptate per le grande statos. Si on elige p.ex. anglese,
 le franceses, russos, germanos,
 hispanofonos, arabes etc. non tardarea presentar lor protestos. Conclusion: es besoniate
 un lingua neutral. 

Latino classic es neutral, sed non solmente troppo difficile: in su vocabulario manca
 expressiones pro fenomenos moderne. Pro solver le problema, idealistas, sovente sin
 qualificationes linguistic, ha publicate circa septe centos projectos de linguas artificial.
 Le plus cognite es Esperanto (1887) con 25.000 personas organisate. In su vocabulario,
 in principio romanic, se trova un mixtura de parolas german, anglese e russo, e le 
 100 parolas le plus frequente es artificial e Esperanto non es legibile mesmo a polyglottos
 sin studio. Inter 100.000 e 200.000 solmente comprende un texto in Esperanto. 

Finalmente linguistas professional se ha interessate in le problema e in 1951, post un
 quarto de un seculo de recerca linguistic, ha publicate Interlingua, que es un registration
 del vocabulario international de facto existente como un hereditage commun non
 solmente del milliones de romanofonos, sed de tote le mundo cultivate. Publicationes
 medical e scientific ha comenciate utilisar Interlingua quasi immediatemente. Le lectores
 comprende le textos sin studio previe.